Ik roep het de laatste tijd behoorlijk vaak in ons huis: “Back to the Hogan”!
Het is crisis in Nederland. We stevenen af op een energie- en gascrisis en de gesprekken hierover zijn aan de orde van de dag. Ook in ons gezin moeten we drastisch verminderen met ons energie- en gasverbruik. Ik roep dan ook regelmatig: “We moeten terug naar de Hogan, let’s go back to the Hogan”!
De Hogan, een traditionele woning waar de Navajo’s van oudsher in wonen, zonder elektriciteit, stromend water of gas. Ik heb daar zelf lange tijd bij de Navajo’s, in de woestijn van Arizona, midden in Monument Valley in gewoond en weet dus hoe het is om Back to Basic te leven. Voor mij was het destijds een bewuste keuze om de stap te maken naar een leven zonder luxe en comfort.
De Hogan, een soort lemen hut, gemaakt van boomstammen, die net als in een vogelhuisje kruislings op elkaar worden gestapeld en afgesmeerd worden met leem van het zo kenmerkende rode zand van Monument Valley. Sommige Navajo’s’ wonen hier tot op de dag van vandaag nog steeds in. Back tot basic dus, geen energie contract en dus ook geen hoge energie kosten, maar leven met de natuur zoals dat al honderden jaren wordt gedaan. Het licht komt van de zon die opkomt en de dag eindigt als de zon weer ondergaat, het is de Circle of Life en ook een belangrijk aspect van het Medicine Wheel. De Hogan, traditioneel zo gebouwd dat deze verkoeling in de hete zomers geeft en in de winter met een knisperend haardvuur in het midden van de ronde ruimte voor een behaaglijke warmte zorgt. Het vuur geeft je licht en warmte en je kunt er ook nog je eten op bereiden. Water haal je in jerrycans, ergens waar wel stromend water of een natuurlijke bron is of vang je op in bakken als het regent. Een simpel leven, dichtbij de natuur en volgens het ritme van de dag en nacht, zonder kosten voor energie, of gas. Ik vond het destijds heerlijk om zo te leven, maar met het oog op de situatie in Nederland op dit moment, lijkt het soms nodig om dertig jaar na dato nu hier weer op deze manier te moeten gaan leven. Wie had dat ooit kunnen denken? Vandaar mijn opmerking soms: “We moeten Back to the Hogan”!
Na mijn bijzondere ervaringen die ik 30 jaar geleden als jonge Nederlandse vrouw in Monument Valley heb gehad, heb ik dit jaar mijn 2 boys van 25 en 20 jaar meegenomen om hen ook kennis laten maken met de Navajo Way of Life en natuurlijk Monument Valley. Naast het bekijken van alle bijzondere en mooie plekken in Monument Valley hebben ze ook de unieke ervaring gehad om, net als ik toen ik bij een horse coral in Monument Valley woonde en werkte, paard te rijden in Monument Valley!
In het kader van de Full Experience van de Navajo Way of Life, kon een nacht in een Hogan ook niet echt in het programma ontbreken. Dus na een avond vol zang, storytelling, dansen rond het kampvuur en Navajo Taco’s, hebben we met z’n 3e een nacht midden in Monument Valley, in een Hogan geslapen. Heel basic, op dunne matjes op de lemen vloer, zonder luxe of enig comfort. Het bekijken van de sterrenhemel en het zien van de Melkweg, omdat er geen kunstmatig licht in de verste omtrek is, was al een belevenis op zich. Het feit dat de jongens zich moesten redden zonder elektriciteit, lampen, koelkast, tv of wat voor luxe dan ook, was even wennen, maar ze pasten zich prima aan. Natuurlijk hadden ze, zoals elk hightech kid tegenwoordig, een opgeladen powerbank mee en konden ze zich enigszins redden met de zaklamp op de telefoon. De reikwijdte was ook voldoende in de Hogan, maar zeker niet bestand tegen de situatie buiten toen de honden van de nabijgelegen Hogan opeens heftig blaffend achter een stel coyotes aan bleken te gaan. Daar sta je dan, midden in Monument Valley, in het holst van de nacht met je telefoon in het wilde weg te zwaaien om enigszins zicht te krijgen op wat er allemaal om de Hogan heen gebeurt. Geen bereik, geen licht, geen idee wat je overkomt, geen luxe, helemaal niks, alleen elkaar en de krachten van de natuur. Terug de donkere Hogan in, op de tast voelen waar je matje is om weer te proberen te gaan slapen, elkaar een beetje bijschijnen om te helpen om vervolgens weer met ingehouden adem doodstil te luisteren naar de geluiden van de nacht.
Het was een bijzondere ervaring, een nacht van afzien, elkaar helpen, voelen hoe het is om even niet die luxe te hebben die normaal zo vanzelfsprekend is. Even terug naar jezelf, naar je eigen angsten, maar ook je eigen krachten en het voelen van de overwinning toen de nacht voorbij was en de zon langzaam de Valley weer begon te verlichten. De knisperende ochtendkoelte voelen en het plassen in een houten Outhouse, meters ver van de Hogan gelegen, zonder deur ervoor, dat dan ook nog! Een prachtig uitzicht, dat wel, maar toch ook enigszins ongemakkelijk. Het was even een nacht om een pas op de plaats te maken, terug naar jezelf en terug naar de natuur te keren, Back to Basic.
Ik ben trots op mijn jongens, trots dat ze er voor elkaar en voor mij waren. Dat ze het hoofd koel hielden en deden wat ze moesten doen. Geen paniek, maar kordaat optreden toen het nodig was. Ze schikten zich prima in de situatie en het zorgen voor elkaar bleek belangrijker dan het eigen gewin. Samen als een pact de nacht in, de ontberingen doorstaan om uiteindelijk onszelf en de situatie te overwinnen. Er sterker uitkomen, voor elkaar, met elkaar en door elkaar! Back to Basic, een mooie en wijze les die je als mens weer even laat realiseren dat alles wat je meestal zo voor vanzelfsprekend houdt, zoals bijvoorbeeld elektriciteit, niet altijd zo is, of zo hoeft te blijven.
Nu, alweer een paar weken terug in Nederland, worden we geconfronteerd met alle absurde prijzen en situaties die ontstaan naar aanleiding van de energie crisis. Ik roep dan ook soms…”We gaan weer Back to the Hogan”! Weer even leven volgens de wetten van de natuur, Back to Basic, weg van de luxe en het comfort. We houden het huis warm met de open haard, branden kaarsen en lampjes op lampolie om zo min mogelijk stroom en gas te gebruiken en proberen zo bewust en zuinig mogelijk te zijn. We koken nog net niet buiten op een vuur, of op een gasfles en hebben nog geen coolbox die we vullen met zakken ijs, maar we komen wel een heel eind en hebben dus ook nog wat trucjes achter de hand! Het voelt weer even net als toen, dat als je wakker wordt, je eerst een houtvuur moet maken, alvorens je weer wat warmte hebt. Dat je iedere ochtend alle olielampjes weer moet bijvullen, voor wat extra licht en warmte in huis en je ritme aanpast aan de natuur. Toen ik vanmorgen per ongeluk wakker werd om 6 uur, dacht ik meteen aan de wasmachine, want tot 7 uur heb ik immers nog een daluur te pakken en kan de zon de rest van de dag het wasgoed nog voor mij drogen. Gebruik maken van wat de natuur je kan bieden! Ik vind het prettig dat ik in deze barre tijden weet dat ik mezelf ook met veel minder luxe nog prima kan redden en dat een beetje creativiteit en ervaring me een heel eind op weg helpen.
Dus, als de energie crises je even te veel wordt, probeer dan ook eens Back to the Hogan te gaan! Ervaar hoe het is om niet altijd alle luxe en comfort om je heen te hebben. Pas je aan, aan het ritme van de natuur en ontdek je eigen kracht om hiermee om te gaan. Ontdek dat je misschien met veel minder ook gelukkig kunt zijn en bedenk eens hoe het voelt als je na maanden zonder elektriciteit en gas te hebben geleefd, opeens weer kan genieten van zoiets vanzelfsprekends als op een lichtknopje te klikken of aan een thermostaat te draaien!
Back to the Hogan! Ik kan het echt iedereen aanraden!
Door Dorothea Born,
Gebaseerd op de belevenissen van: Mijn indianennaam was “Blanke Appel”.
www.DorotheaBorn.nl